📢 Harmonogram rozpoczęcia nowego roku szkolnego – 1️⃣ września 2025 r.
🏫 Miejsce: sala gimnastyczna
⏰ 9:00 – klasy II, III i IV technikum, szkoła branżowa
⏰ 11:00 – liceum, klasy I i V technikum + stypendyści
6 września 2025 r. (sobota)
⏰ 8:00 – rozpoczęcie nauki w szkołach zaocznych
✨Do zobaczenia w nowym roku szkolnym! ✨
Po wielu miesiącach wytężonej pracy, przyszedł czas na zasłużony odpoczynek. Uczniowie odebrali świadectwa, rodziców wypełniła wielka duma, a gratulacjom składanym młodzieży przez dyrekcję szkoły i nauczycieli, towarzyszyły życzenia udanych, bezpiecznych wakacji. W istocie jednak uroczystość zakończenia roku szkolnego 2024/2025 w Zespole Szkół nr 2 w Szamotułach była wydarzeniem szczególnym, naznaczonym nie tylko radością, ale i niemałym wzruszeniem.
W piątek 27 czerwca „Rolnik” pożegnał kolejnych wychowanków. Uczniowie klasy III BR otrzymali z rąk dyrektora Arkadiusza Majera oraz swojej wychowawczyni – Małgorzaty Hoffmann-Nowak świadectwa ukończenia szkoły, oficjalnie stając się jej absolwentami. Gromkimi brawami nagrodzono przy tym Kacpra Woźniaka, który uzyskał tytuł najlepszego absolwenta szkoły branżowej i uhonorowany został stypendium starosty szamotulskiej. Obecny na uroczystości Andrzej Grzeszczyk – członek Zarządu Powiatu Szamotulskiego pogratulował mu serdecznie, przekazując życzenia wszelkiej pomyślności od starosty Beaty Hanyżak.
Wyróżnienia przyznane przez gospodynię powiatu, Andrzej Grzeszczyk wręczył również Antoninie Mikołajczak (klasa III LO B) oraz Mateuszowi Matuszakowi (klasa II GB) za ich osiągnięcia sportowe i artystyczne na arenie ogólnopolskiej (Antonina wywalczyła brązowy medal Mistrzostw Polski Juniorów w boksie; Mateusz wraz z partnerką zajął IV miejsce podczas XXIV Mistrzostw Polski w Tańcach Polskich)
Jak się okazało jednak - było to dopiero preludium do prawdziwego „koncertu” gratulacji, wypełnionego wiązanką życzeń, podziękowań i poczucia wielkiej dumy z sukcesów młodzieży. Przez ponad godzinę bowiem uczniowie - bohaterowie wydarzenia, wielokrotnie stawali na zaimprowizowanej scenie, odbierając nagrody za swoje dokonania naukowe, pracę społeczną oraz działalność na rzecz szkoły na przeróżnych niwach. W sposób szczególny jednak dziękowano uczniom, których ciężka praca w ciągu roku zaowocowała uzyskaniem świadectw z wyróżnieniem. Wręczając je, wychowawcy klas wraz z dyrektorem Majerem, życzyli młodzieży kolejnych, jeszcze większych sukcesów.
Z radością oklaskiwano uczestników olimpiad i konkursów tematycznych, członków Samorządu Uczniowskiego z dużym zaangażowaniem wykonującym swoje obowiązki (szczególne wyróżnienie otrzymała Martyna Antoniewicz z klasy II LO HB), osoby o wielkich sercach skupione w szkolnym kole wolontariatu, sportowców, młodzież realizującą swoje pasje artystyczne, uczestników projektu z haftem szamotulskim w roli głównej (w ramach programu Cyfrowa Szkoła). Nagrody czekały również na młodzież z pocztu sztandarowego, szkolne TikTokerki, które o życiu „Rolnika” od jesieni opowiadają w mediach społecznościowych, a także na uczniów z najwyższą frekwencją. Warto podkreślić, że wszystkie nagrody ufundowała Rada Rodziców.
Wzruszenie towarzyszyło i krótkiemu, acz pełnemu emocji przemówieniu Nicoli Lambryczak, która w imieniu absolwentów szkoły branżowej pożegnała „Rolnika”, dziękując za każdy dzień spędzony w szkole – tak swoim kolegom z klasy, jak i nauczycielom, dyrekcji szkoły, a przede wszystkim zaś wychowawczyni.
Zabierając głos, dyrektor Arkadiusz Majer podkreślał, że szkoła to nie tylko nauka – oceny, lekcje, niełatwa praca wychowawcza i pedagogiczna. Doceniając zaangażowanie młodzieży oraz nauczycieli w rozmaite działania wykraczające poza program nauczania, wyrażał dumę z chęci i ambicji kształtowania młodego człowieka na rożnych polach. Równocześnie dziękował gronu pedagogicznemu oraz wszystkim pracownikom szkoły za ich wytrwałą pracę. Zwracał uwagę na wartości płynące ze współdziałania z władzami samorządowymi oraz Radą Rodziców. W podobnym tonie wypowiadała się zresztą jej przewodnicząca – Żaklin Konieczna, która z wdzięcznością mówiła o dialogu i wzajemnym zrozumieniu między rodzicami, a dyrekcją szkoły i nauczycielami.
Uroczystość zakończył krótki program artystyczny, przygotowany pod okiem wychowawczyń klas I KG i IV GO – Zuzanny Czapiewskiej i Ewy Kobylińskiej. W jego trakcie publiczność wysłuchała pięknego popisu instrumentalnego w wykonaniu uczennic klasy III LO B: Antoniny Mikołajczak (skrzypce) i Joanny Nobik (pianino). Muzykę dopełnił krótki, humorystyczny filmik, w którym uczniowie i nauczyciele zdradzili dlaczego cieszą się na wakacje i za czym będą w ich trakcie tęsknić. Za realizacją filmu stanęły licealistki: Zuzanna Koszot i Maria Tomala z klasy III HB.
Magda Prętka
Wszystkim Uczniom, Rodzicom oraz Pracownikom Szkoły
życzymy wspaniałych wakacji – pełnych niesamowitych podróży ✈️🚗, inspirujących spotkań 🤝 i niezapomnianych chwil 🌅. Niech letni czas przyniesie wiele radości 😄, odpoczynku 🏖️ i słońca ☀️.
Słonecznych, bezpiecznych i udanych wakacji życzy
Dyrekcja Zespołu Szkół nr 2 w Szamotułach 🎓🌼
25 czerwca 2025 roku zapisał się w historii jako niezwykle ważna data dla polskiej nauki i astronautyki. Tego dnia o godzinie 8:31 czasu polskiego odbył się długo wyczekiwany start rakiety, na pokładzie której znajdował się Sławosz Uznański-Wiśniewski – polski astronauta i przedstawiciel Europejskiej Agencji Kosmicznej 🌌.
Tego wyjątkowego momentu nie mogli przegapić nasi uczniowie. Wydarzenie miało specjalną oprawę – młodzież zgromadziła się w salach lekcyjnych, gdzie wspólnie, na żywo, śledziła transmisję startu rakiety 🚀. Emocje sięgały zenitu – odliczanie ostatnich sekund, huk silników, unosząca się rakieta... To była prawdziwa lekcja nauki, historii i współczesnej technologii w jednym! 👨🚀👩🚀
Po zakończeniu transmisji uczniowie wzięli udział w grze miejskiej, zorganizowanej na terenie szkoły oraz w centrum Szamotuł. Zespoły rozwiązywały zagadki i wykonywały zadania związane z historią naszej szkoły oraz Szamotuł 🧩📜. Grę miejską przygotowała katedra wychowania fizycznego, na czele z panem Bartoszem Świstem 💪🌍.
🔑 Ostateczne hasło, do którego doszły wszystkie zespoły, brzmiało:
„Wiedza to skarb, który zawsze podąża za tym, kto go posiada.” 💡✨
📷 Tekst i zdjęcia: Piotr Gotowy, Magdalena Grążka
Prowadzenie działalności gospodarczej wiąże się z koniecznością spełnienia wielu wymogów formalnych i prawnych 📑. Przedsiębiorca musi zarejestrować firmę, uzyskać numery identyfikacyjne, zgłosić się do ZUS, a także – co bardzo istotne – założyć firmowy rachunek bankowy 🏦. Konto to służy do obsługi płatności związanych z działalnością gospodarczą, m.in. rozliczeń z kontrahentami, urzędami czy pracownikami 💰.
W połowie czerwca uczniowie Zespołu Szkół nr 2 w Szamotułach mieli okazję poszerzyć swoją wiedzę z zakresu finansów i bankowości 📚. Uczestniczyli w spotkaniu ze specjalistami z Banku Spółdzielczego Duszniki: panem Szymonem Kowalewiczem, panią Wiktorią Przygocką oraz panią Kingą Nowak - Mórawską 🤝. Wydarzenie zostało zorganizowane z myślą o młodzieży, która w minionym roku szkolnym poznawała zagadnienia związane z funkcjonowaniem firmy w ramach przedmiotu „Prowadzenie działalności gospodarczej”.
💳 Co bank może zaoferować przedsiębiorcy?
Podczas wizyty przedstawiciele banku przybliżyli uczniom ofertę usług bankowych skierowanych do osób prowadzących jednoosobową działalność gospodarczą, a także do różnych form organizacyjnych, takich jak spółki, spółdzielnie czy stowarzyszenia 🏢.
– Współpraca z bankiem może obejmować wiele obszarów – mówiła pani Wiktoria Przygocka – takich jak korzystanie z kredytów, terminali płatniczych, lokat, kont oszczędnościowych, bankowości internetowej, kart debetowych i kredytowych, wymiany walut, leasingu, faktoringu i innych usług finansowych 💳💼.
Szczególną uwagę poświęcono zagadnieniu kredytów inwestycyjnych i obrotowych, które omawiała pani Kinga Nowak - Mórawska. Wyjaśniła ich istotę oraz zastosowanie w praktyce, pokazując, jak przedsiębiorstwa mogą finansować rozwój swojej działalności 📈. Wykładowczyni omówiła także faktoring – usługę polegającą na wykupie przez firmę faktoringową nieprzeterminowanych należności przedsiębiorstwa od jego kontrahentów 💸. Dzięki temu przedsiębiorca szybciej otrzymuje pieniądze za wystawione faktury, co znacząco poprawia płynność finansową firmy 💼💵.
🔐 Cyberbezpieczeństwo – konieczna ostrożność!
Drugą, niezwykle istotną część spotkania stanowiła tematyka cyberbezpieczeństwa, czyli bezpiecznego korzystania z bankowości internetowej i usług cyfrowych 🖥️📲.
– W dobie cyfryzacji, gdzie coraz więcej spraw załatwiamy online, niekiedy wystarczy jeden nieostrożny klik, by stać się ofiarą cyberprzestępców ⚠️ – przestrzegał pan Szymon Kowalewicz. – Oszuści wykorzystują każdą okazję, by wyłudzić dane osobowe, dostęp do konta bankowego, a w konsekwencji – nasze pieniądze 🕵️♂️💳.
Eksperci przedstawili uczniom praktyczne porady, jak chronić się przed oszustwami internetowymi:
📞 W razie wątpliwości skontaktuj się z infolinią banku lub zgłoś próbę oszustwa do CERT Polska.
– Najlepszą ochroną jest czujność – podkreślił pan Kowalewicz – nawet najlepsze zabezpieczenia nie pomogą, jeśli sami nie będziemy ostrożni 🚨. Warto też edukować bliskich – szczególnie osoby starsze 👵🧓, które często padają ofiarą przestępców.
🧠 Wiedza w praktyce
Uczniowie aktywnie uczestniczyli w spotkaniu, biorąc udział w quizach przygotowanych przez prelegentów, co potwierdziło ich dobre przygotowanie merytoryczne 👏📘. Mamy nadzieję, że to wydarzenie stanie się inspiracją do dalszego zgłębiania tematów związanych z bankowością i finansami – zarówno w życiu prywatnym, jak i zawodowym 🚀.
Serdeczne podziękowania kierujemy do pani Izabeli Lesickiej, kierownik oddziału Banku Spółdzielczego Duszniki w Szamotułach, za pomoc w organizacji wydarzenia i owocną współpracę 🤗.
Opracowanie: Ewa Krysztofiak
Jeszcze do niedawna był to nieużytek – kawałek ziemi pokryty trawą i dzikimi krzewami. Dziś, teren za internatem „Rolnika” zyskuje inny wymiar. Uczniowie i nauczyciele postanowili nadać mu nową funkcję - wspólnymi siłami tworzą szkolny ogród!
Pomysł narodził się około 2 lata temu, gdy Bartosz Korpik i Marta Bekasiak – nauczyciele architektury krajobrazu w Zespole Szkół nr 2 w Szamotułach - dostrzegli potencjał niewykorzystanego terenu, a swoją „wizją” przyszłego ogrodu zainteresowali dyrekcję. Nie chodziło jednak tylko o ładny widok. Zgodnie z założeniem, ogród miał być przestrzenią otwartą – dostępną dla wszystkich, a do tego posiadać wymiar edukacyjny.
- Szukaliśmy miejsca, w którym mógłby powstać ogród tematyczny dedykowany uczniom – przede wszystkim z Technikum Architektury Krajobrazu. Tak, by mogli doskonalić w nim swoje umiejętności – na przykład w zakresie rozpoznawania roślin, ich pielęgnacji i rozmnażania lub wykorzystywania części roślin we florystyce. Teren za internatem okazał się idealną lokalizacją – opowiada Bartosz Korpik.
Ogród zamiast klasy
Młodzież bardzo entuzjastycznie zareagowała na projekt. W jego realizację zaangażowani zostali uczniowie Technikum Architektury Krajobrazu. To właśnie oni odpowiedzialni są za kształt przyszłego ogrodu.
- Wymierzyliśmy teren, a później – podczas zajęć praktycznych – uczniowie przelewali swoje pomysły na papier, tworząc projekty koncepcyjne – wyjaśnia Bartosz Korpik – Wraz z Martą Bekasiak wybraliśmy kilka prac, przeanalizowaliśmy je i stworzyliśmy jeden wspólny projekt. Muszę przyznać, że odzew ze strony młodzieży był niezwykle pozytywny. Uczniowie sami wykazali inicjatywę i zapał do realizacji projektu – dodaje.
Pierwsze nasadzenia zostały wykonane 30 października 2024 roku. W dniu wolnym od zajęć edukacyjnych, uczniowie klasy III K i III KR zakasali rękawy i zabrali się do pracy. Wcześniej teren uporządkowano - wycięto zarośla i wytyczono miejsca pod rośliny. Na przestrzeni kilku miesięcy nasadzono około 600 gatunków i odmian, w tym m.in.:
W planach natomiast jest organizacja ścieżek i kwietnych rabat. Pojawią się tu także donice z warzywami oraz ziołami, z których – podczas zajęć praktycznych - będą mogli korzystać uczniowie klas gastronomicznych.
Co ważne, nauczyciele są pełni zapału, by prowadzić zajęcia w nowym ogrodzie. Widzą w nim obdarzone dużym potencjałem narzędzie do nauczania poprzez doświadczenia i kontakt z naturą. Uczniowie też są ciekawi tej przestrzeni. Jak twierdzą – z przyjemnością będą odwiedzać ogród w czasie przerw i traktować go jako miejsce odpoczynku, wyciszenia a nawet inspiracji.
- Udało nam się pozyskać dosyć dużą kwotę na realizację projektu, jednak planów jest jeszcze sporo. Przede wszystkim chcielibyśmy odgrodzić teren od ulicy. Jeśli zamierzamy prowadzić zajęcia w ogrodzie, w pierwszej kolejności musimy to miejsce trochę wygłuszyć – mówi Bartosz Korpik – W szkolnym ogrodzie pojawią się ponadto leżaki i hamaki. Całość zyska też urokliwe oświetlenie - dodaje.
Wsparcie mile widziane!
Oficjalna data otwarcia ogrodu nie jest jeszcze znana. Pewne jest jednak to, że projekt na dobre zadomowił się w „Rolniku” i z każdym dniem rośnie – dosłownie i w przenośni.
- Właśnie dlatego szukamy kolejnych sponsorów - osób prywatnych oraz firm, które poczują klimat tej inicjatywy i zechcą dorzucić swoją cegiełkę. To nie będzie inwestycja tylko w ogród, ale także w młodych ludzi i nasz rozwój – podkreśla Korpik.
W przyszłości ogród służyć ma nie tylko społeczności szkolnej. Nauczyciele architektury krajobrazu planują realizację zajęć tematycznych m.in. z przedszkolakami, uczniami szkół podstawowych, a także z dziećmi i młodzieżą niepełnosprawną. Zajęcia mogłyby przybrać formę niecodziennej lekcji biologii.
- Pracujemy nad nawiązaniem współpracy z biblioteką publiczną – tak, by w dalszej perspektywie czasu możliwe stało się organizowanie w naszym ogrodzie wieczorków poetyckich i koncertów – zdradza Bartosz Korpik.
Projektowi mocno kibicuje też dyrekcja szkoły. Trio dyrektorskie nie kryje dumy z zaangażowania i pracowitości – tak uczniów, jak i kreatywnych nauczycieli.
- Chciałbym, żeby powstający ogród stał się trochę takim miejscem, jak laboratorium dla chemika. Aby był przestrzenią, w której będziemy poznawać naturę od podszewki i w wyjątkowy sposób doświadczać kontaktu z nią, równocześnie się ucząc. Wierzę, że stanie się dodatkową klasą pod gołym niebem. Bardzo szczególną klasą – mówi Łukasz Janc, wicedyrektor Zespołu Szkół nr 2 w Szamotułach.
Teren za internatem z dnia na dzień staje się coraz piękniejszy. To wspólne dobro szkoły, które – miejmy nadzieję już niebawem - połączy walory ekologiczne z edukacją. Warto nadmienić, że w ramach Zespołu Szkół nr 2 działa nie tylko Technikum Architektury Krajobrazu, ale i Florystyka – cieszący się sporym zainteresowaniem kierunek szkoły policealnej.
📅 17 czerwca 2025 r. uczniowie klas 3G, 3GT i 4GO pod opieką p. Anny Rogaskiej i p. Katarzyny Jakubowskiej uczestniczyli w niezwykle ciekawej lekcji dietetyki, przeprowadzonej przez pracowników Wydziału Nauk o Żywności i Żywieniu Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu 🏫.
Podczas wizyty uczniowie mieli okazję:
zapoznać się z funkcjonowaniem Uczelnianej Poradni Dietetycznej oraz Ośrodka Badań Żywieniowych 🏥,
poznać nowoczesne metody oceny składu ciała, takie jak:
pletyzmografia – metoda nieinwazyjna, możliwa do zastosowania nawet u małych dzieci 👶,
rentgenowska metoda DEXA – pozwalająca nie tylko na ocenę składu ciała, ale i gęstości kości 🦴,
bioimpedancja elektryczna – powszechnie stosowana w gabinetach dietetycznych ⚡.
🔍 Kolejnym punktem programu była ocena własnych parametrów składu ciała. Uczniowie mogli m.in. zmierzyć zawartość tkanki mięśniowej przy użyciu USG bicepsa 💪.
Na zakończenie odbyły się warsztaty dotyczące żywności do zadań specjalnych. Uczniowie mieli okazję sprawdzić, co zawierają racje żywnościowe wojska oraz spróbować wybranych przekąsek prosto z zestawów polowych 🍽️🎒.
Była to cenna lekcja praktyczna, która pozwoliła uczniom poszerzyć wiedzę z zakresu żywienia, dietetyki i nowoczesnych technologii stosowanych w badaniach zdrowotnych 🧠💡.
Tekst i zdjęcia: Anna Rogaska 📸✍️
Zaginęła legendarna „Kropla Nadziei” – symboliczne źródło, które od lat inspiruje mieszkańców do oddawania krwi 🩸. Tak rozpoczęła się gra miejska, przygotowana przez uczennice klasy 2KB – Amelię Wahl i Julię Janc.
📅 W poniedziałek, 23 czerwca, uczniowie klasy drugiej architektury krajobrazu wzięli udział w tej wyjątkowej grze miejskiej, której głównym celem było zwrócenie uwagi na znaczenie honorowego krwiodawstwa. Pierwsze zadanie wykonali na terenie szkoły 🏫, a kolejne – w różnych punktach naszego miasta.
Uczestnicy mierzyli się z zagadkami i quizami, które nie tylko sprawdzały ich wiedzę, ale też poszerzały świadomość na temat roli krwi w ratowaniu ludzkiego życia. Finał gry miał miejsce w szamotulskim szpitalu oraz w Punkcie Krwiodawstwa 🏥, gdzie odbyło się spotkanie z panią Marleną – edukatorką, która opowiedziała uczniom o procesie oddawania krwi i jego znaczeniu.
🫀 Dawstwo krwi to bezinteresowny akt – dzielenie się tym, co najcenniejsze. Warto o tym pamiętać, szczególnie w momencie, gdy wkraczamy w dorosłość.
Tekst i zdjęcia: Arleta Danielewicz 📸✍️
Od 2023 roku nasza placówka oświatowa uczestniczy w inicjatywie Urzędu Marszałkowskiego Województwa Wielkopolskiego „Szkoła Wodorowa” 💧. Projekt został przygotowany przez Jacka Bogusławskiego – Członka Zarządu Województwa Wielkopolskiego oraz Przewodniczącego Wielkopolskiej Platformy Wodorowej. W jego ramach nauczyciele przekazują uczniom wiedzę na temat nowych technologii wodorowych oraz organizują wyjazdy edukacyjne 🚍📚.
Nasi uczniowie uczestniczyli w wielu inicjatywach związanych z wykorzystaniem wodoru jako nowoczesnego źródła energii ⚡.
📅 24 kwietnia 2024 roku uczniowie Zespołu Szkół nr 2 w Szamotułach wzięli udział w III Środkowoeuropejskim Forum Technologii Wodorowych H2Poland, które odbyło się na Międzynarodowych Targach Poznańskich.
📅 10 kwietnia 2025 roku uczestniczyli w wydarzeniu NetZero Energy & H2Poland w Poznaniu.
🏫 Brali również udział w prezentacjach organizowanych na terenie naszej szkoły.
W dniach 16–17 czerwca 2025 r. odbyła się wizyta studyjna dla nauczycieli, której celem było pogłębienie wiedzy z zakresu technologii wodorowych. W jej ramach odwiedziliśmy m.in. Oddział PGNiG w Odolanowie (Grupa ORLEN), gdzie zapoznano nas z instalacją przetwarzającą energię elektryczną ze źródeł odnawialnych w paliwa gazowe, takie jak wodór – w ramach programu badawczego InGrid Power to Gas ⚗️🌱.
Następnie udaliśmy się na Politechnikę Wrocławską 🏛️, gdzie odwiedziliśmy Laboratorium Kompozytów Polimerowych i Konstrukcji Lekkich – tzw. Fabrykę Kompozytów 🧪. Poznaliśmy tam proces produkcji zbiorników kompozytowych metodą nawijania. W laboratorium omówiono zasady projektowania, przeprowadzania badań oraz użytkowania zbiorników. W sali wykładowej przedstawiono osiągnięcia zespołu naukowego w zakresie wysokociśnieniowych zbiorników kompozytowych do magazynowania wodoru i innych paliw gazowych 💼🔧.
Kolejnego dnia odwiedziliśmy Brandenburski Uniwersytet Techniczny Cottbus–Senftenberg 🇩🇪, gdzie prof. Seidlitz przedstawił działalność instytutu oraz prezentację dotyczącą osiągnięć w dziedzinie technologii wodorowych. Uczestniczyliśmy również w lekcji praktycznej w niemieckim laboratorium 🧫, która prezentowała najnowsze rozwiązania z zakresu technologii materiałowych i wodorowych.
Szczególnym punktem programu była demonstracja technologii nawijania: suche włókna węglowe są impregnowane żywicą epoksydową i nakładane na liner za pomocą maszyny CNC 🧵🤖. Wzory oplotu muszą być precyzyjnie zaprogramowane, a włókna utrzymywane są dzięki odpowiedniemu naprężeniu. Po owinięciu, zbiornik utwardzany jest w piecu.
Zbiorniki wysokociśnieniowe mogą występować w różnych wariantach:
Każdy element pełni istotną funkcję:
Na zakończenie wizyty odwiedziliśmy Cottbuser Ostsee 🌊 – sztuczny zbiornik wodny powstający w miejscu dawnej odkrywki węgla brunatnego Cottbus-Nord. To największy tego typu akwen w Europie 🌍.
Tekst i zdjęcia: Katarzyna Renn 📸
Mariusz Szczygieł – jeden z czołowych polskich reporterów, zdradzając tajniki swojej pracy, niemal jak mantrę powtarza: reportaż to historia, która wydarzyła się naprawdę. W ciągu ostatnich 3 miesięcy uczniowie klasy III HB (z grupy medialnej) słyszeli te słowa wielokrotnie. Padały tak często, że gdyby ktoś obudził ich dzisiaj w środku nocy, zapewne bez zająknięcia powtórzyliby mantrę Szczygła.
W ten sposób, nieco żartobliwie i w dużym uproszczeniu podsumować można projekt edukacyjny pn. „Wokół reportażu. Jak dziennikarstwo, fotografia i biblioteki zmieniają świat”. Grupa 18 licealistów realizowała go pod okiem bibliotekarki – Magdy Prętkiej, w okresie od 11 marca do 10 czerwca. Zajęcia odbywały się co tydzień, w ramach lekcji edukacji medialnej.
Założenia projektu, tylko z pozoru, były proste:
Wyzwań było wiele. Tym największym okazało się jednak zatarcie granicy między prowadzącą a uczestnikami i nadanie zajęciom nieco innej formy od tej cechującej typowe lekcje. Projekt miał bowiem przybrać formułę dialogu, w którym uczeń staje się partnerem w rozmowie.
Atmosferę – zdaje się – dobrze rozluźniały gry i zabawy, które z jednej strony skłaniały do aktywności, z drugiej do myślenia abstrakcyjnego (m.in. gra w skojarzenia, odpowiadanie na pytania po rzucie kostką – np. „wymień 5 rzeczy, bez których nie wyobrażasz sobie życia”, „jaką znaną postać – żyjącą lub nie – zaprosiłbyś na kolację?”), a przy tym stały się po prostu formą lekkiej rozrywki, poprzedzającą właściwe zajęcia.
Literatura, film, fotografia
Ryszard Kapuściński, który uznawany jest za najwybitniejszego polskiego reportera i jednego z najważniejszych twórców gatunku na świecie zwykł mawiać, że reportażu można nauczyć się tylko w jeden sposób: czytać, czytać, czytać, a potem pisać. Z uwagi na ograniczenia czasowe, w projekcie proporcje te zostały zrównoważone, dopełnione innymi formami, a zarazem dostosowane do możliwości oraz zainteresowań młodego pokolenia.
Przykłady reportaży prasowych i literackich serwowane zatem były w postaci audiobooków. Młodzieży bardzo spodobał się tekst Mariusza Szczygła z książki „Kaprysik” poświęcony Janinie Turek – kobiecie, która zaczaiła się na swoją codzienność i niemal przez całe życie wszystko notowała.
O tym, jak powinien wyglądać wzorcowy reportaż filmowy/telewizyjny licealiści przekonali się oglądając dokument o Marku Rybowskim - jednym z najważniejszych twórców polskiego graffiti („Looney”), a na pytania: kim jesteś? dokąd zmierzasz? jakie są twoje marzenia? odpowiadali wraz z mistrzem dokumentu – Krzysztofem Kieślowskim. Jego „Gadające głowy” niespodziewanie wywarły bardzo duże wrażenie na uczniach, zaś dla jednej z uczestniczek projektu stały się inspiracją do przygotowania własnego reportażu. Ponadczasowy dokument Kieślowskiego, choć czystym reportażem nie jest, przybliżył młodzieży istotę zadawania pytań – umiejętność kluczową w zbieraniu informacji.
Oglądając i analizując „fotografie, które zmieniły świat” , czyli zdjęcia samodzielnie opowiadające prawdziwe historie (a nie będące tylko ilustracją do tekstu) uczniowie zastanawiali się nad rolą fotoreportera w dokumentowaniu codzienności, symboliką danych fotografii, ale i nad prezentowanymi na nich sprzecznościami (np. uśmiechnięte dzieci afrykańskie z drewnianymi karabinami w rękach). W milczeniu przyglądali się słynnej fotografii przedstawiającej wychudzoną sudańską dziewczynkę i sępa, za którą Kevin Carter otrzymał Nagrodę Pulitzera, a także zdjęciom Chris Niedenthal i Krzysztofa Millera - wiernego kompana Wojciecha Jagielskiego na froncie 53 wojen. Zaciekawienie towarzyszyło też projekcji amatorskich fotografii, których bohaterami stały się osoby niepełnosprawne z Szamotuł, zdobywające Koronę Gór Polski.
Kim jest reporter?
Wspomniany Wojciech Jagielski był jednym z bohaterów zajęć poświęconych pracy reportera. W ich trakcie licealiści „spotkali się” również m.in. z Wojciechem Tochmanem (okazało się, że znają założoną przez niego Fundację ITAKA), królową polskiego reportażu – Hanną Krall (szczęśliwym zbiegiem okoliczności podczas projektu omawiali na języku polskim „Zdążyć przed Panem Bogiem”), a także przywoływanymi już Ryszardem Kapuścińskim, Mariuszem Szczygłem i wieloma innymi twórcami. Opowieść o ich życiu i dokonaniach stała się pretekstem do podjęcia dyskusji na temat tego kim w istocie jest reporter i jakie cechy musi posiadać. Z rozmów tych powstała graficzna „wizja” reportera autorstwa młodzieży (zdjęcie poniżej).
Pisać, pisać, pisać
Najistotniejsze były jednak zajęcia warsztatowe. To w ich trakcie licealiści zgłębiali tajniki tworzenia reportażu, począwszy od nauki pisania informacji prostej na pięć sposobów (na bazie kultowego zadania Andrzeja Niczyperowicza i misia z Julinka), przez doskonalenie umiejętności zadawania pytań, na budowaniu artykułu – szkieletu przyszłego reportażu kończąc.
Zadania miały różne formy i formuły. Niektóre uczestnicy wykonywali indywidualnie, inne w małych zespołach. Niemal we wszystkich obowiązywała zasada indywidualizacji pracy – uczniowie losowali zadania, bądź tematy – tak, by realizując je mogli przedstawić własny pomysł, rozwiązanie, czy spojrzenie na daną kwestię.
W oparciu o dostępne narzędzia i pozyskaną już wiedzę, uzupełniali otrzymane strzępy informacji, by finalnie stworzyć opowieść, która wydarzyła się naprawdę - gdzieś w Polsce lub na świecie - lecz została przeniesiona na grunt szamotulskiego „Rolnika”. Przykład? Jeden z zespołów mierzył się z taką oto historią:
Pierwszy reportaż
Na przygotowanie autorskiego reportażu w dowolnej formie (tekst, zdjęcie, film) uczniowie mieli nieco ponad miesiąc (realizowali go indywidualnie lub w małych zespołach). Temat mogli wybrać samodzielnie lub wylosować go z tych zaproponowanych przez prowadzącą. Większość postawiła na własne pomysły. Wśród nich znalazły się teksty oraz krótkie filmy poświęcone m.in. szamotulskiemu targowisku (przykład prostego, acz bardzo dobrze napisanego reportażu autorstwa Dominiki Lisek), zamkowi w Stobnicy, problemowi stresu wśród młodzieży, musicalom, postaciom ze świata sportu, zwykłemu i niezwykłemu dniu w szkole, muzykom, a nawet szkolnemu ogrodowi powstającemu za internatem (ten reportaż – autorstwa Zuzanny Stokłos, zostanie opublikowany w osobnym materiale). Nie zabrakło i tematów trudnych, acz społecznie ważnych, podjętych przez Zuzannę Wabich, której praca (reportaż wideo) okazała się reportażem wzorcowym!
W istocie jednak wszystkie z przygotowanych materiałów zasługują na uznanie, choć część z nich nie spełniła wszystkich zasad reportażu (np. w odniesieniu do narracji i sposobu budowania opowieści). Niemniej, pracowitość i zaangażowanie młodzieży w tym zakresie jest godne pochwały.
Co z tymi książkami?
Zajęcia dopełnione zostały prezentacją reportaży znajdujących się w księgozbiorze biblioteki szkolnej. Niektóre z nich, w trakcie realizacji projektu, zyskały nowych czytelników.
Dyskusja na temat czytelnictwa wśród młodych, przyniosła wiele refleksji. Mimo że część uczestników projektu przyznała, że nie wyobraża sobie życia bez książek, większość stwierdziła (w formie anonimowej „wypowiedzi” pisemnej), że te są m.in.:
Pewną nadzieję budzą jednak inne anonimowe „myśli” uczniów:
Jedną z refleksji warto zacytować w całości: „Dla mnie książka, to coś bliskiego. Widzę w niej dobry sposób na rozwinięcie siebie, swoich pasji, czy talentów. Umilają mi czas oraz ukształtowały mnie jako człowieka. Nie widzę w nich nic złego”.
Podczas zajęć podsumowujących projekt, licealiści poproszeni zostali o napisanie (anonimowo) krótkiego komentarza dotyczącego 3-miesięcznej przygody z reportażem. Okazało się, że wszystkie „głosy” były bardzo pozytywne, a zajęcia oceniono jako ciekawe, „miłe odejście od codzienności lekcji” i „jedne z najlepszych podczas tego roku”. Wskazywano na interesujące tematy – w szczególności w odniesieniu do interpretacji zdjęć oraz filmu „Gadające głowy”. Jeden z uczniów za „plus” projektu uznał „to, że mogliśmy się odezwać i w jakiś sposób wyrazić swoją opinię”.
Reportażu nie da się nauczyć w ciągu 3 miesięcy. Ale grupa medialna z klasy III HB podjęła odważną próbę zmierzenia się z jedną z najtrudniejszych form przekazu, wzbogacając swoją wiedzę ogólną i nabywając nowych kompetencji, a przede wszystkim zaś – wyrażała własne zdanie ucząc się od siebie nawzajem. Kilka z przygotowanych prac zasłużyło na wysokie noty, pozostałe na bardzo dobre lub dobre. A jedna (mimo drobnych błędów) to reportaż w czystej formie. Warto było odbyć tę przygodę.
Jedyne czego zabrakło, to dokumentacji fotograficznej...
Magda Prętka
📅 17 czerwca, na kilka dni przed zakończeniem roku szkolnego, grupa 50 uczniów z klas 2 HB, 3 KR, 3 O, 2 Ka, 2 Kb i 4 GO wybrała się na jednodniową wycieczkę do Wrocławia – miasta pełnego historii, natury i... krasnali! 🧳🗺️
🐠 Afrykarium – serce wrocławskiego ZOO 🌊🐢🦈
Pierwszym przystankiem był wrocławski Ogród Zoologiczny, a przede wszystkim jego najsłynniejsza część – Afrykarium 🌍. To jedyne takie miejsce w Polsce, gdzie w ogromnych akwariach i zbiornikach krąży aż 15 milionów litrów wody 💧 – czyli 15 tysięcy ton! 😲
🔎 Wśród wielu niezwykłych zwierząt, które mogliśmy zobaczyć, znalazły się:
🦛 hipopotamy
🐊 krokodyle nilowe
🦭 kotiki afrykańskie
🐋 manaty karaibskie
🦈 rekiny i młotogłowy
🐧 pingwiny, 🐢 żółwie, 🐠 kolorowe ryby i wiele innych!
A czy wiecie, że do stworzenia sztucznego Morza Czerwonego we wrocławskim Afrykarium potrzeba aż 140 ton soli? 🧂🌊 To była niesamowita lekcja biologii w praktyce! 👨🏫📚
🌸 Ogród Japoński – spacer wśród harmonii 🌿
Po intensywnym poranku przyszedł czas na chwilę wyciszenia – odwiedziliśmy magiczny Ogród Japoński 🌸⛩️. To miejsce, które łączy w sobie różne style ogrodowe: wodny, ceremonialny, publiczny i skalny.
🧘♀️ Idealne na spacer, relaks i podziwianie przyrody!
🌿 Szczególną uwagę na florę zwrócili uczniowie Technikum Architektury Krajobrazu, którzy świetnie rozpoznawali wiele egzotycznych roślin 🌺🌳.
🏰 Starówka – serce Wrocławia i krasnoludki 🧙♂️🍽️
Na zakończenie naszej wyprawy udaliśmy się na piękny Rynek we Wrocławiu – jeden z największych w Polsce. Zwiedziliśmy:
🏛️ Stary Ratusz
⚖️ Pręgierz
🧑🎓 pomnik Aleksandra Fredry
Wrocław to również miasto krasnali – spotkaliśmy ich naprawdę sporo! 🧌👣 Nie zabrakło też chwili na pyszny posiłek i odpoczynek w urokliwych restauracjach 🍕🍦☕.
🚌 Z uśmiechami na twarzach, pełni wrażeń i w świetnych humorach wróciliśmy do Szamotuł 😊🎒🎉
👩🏫 Opiekunowie wycieczki:
Renata Bednarczyk
Aleksandra Sadek
Katarzyna Zielewicz
Piotr Gotowy
Od ubiegłego roku szkolnego, w bibliotece "Rolnika" trwają prace związane z cyfryzacją księgozbioru W oparciu o program e-Biblioteka powstaje elektroniczna dokumentacja książnicy. Dzięki niej uczniowie i nauczyciele będą mogli w przyszłości przeglądać, a także rezerwować książki on line, skróceniu ulegnie też czas wypożyczania i oddawania lektur.
Cyfryzacja księgozbioru to dość żmudny, a przez to i czasochłonny proces.
W pierwszej kolejności, w elektronicznej bazie programu należy odszukać wszystkie książki, które tworzą księgozbiór biblioteki szkolnej a następnie (książka po książce) porównać ich cyfrowe opisy z tradycyjnymi kartami katalogowymi.
Jeśli wszystko się zgadza (np. wydanie, liczba stron numerowanych i nienumerowanych, tłumaczenie; zastosowano przy tym nowe zasady katalogowania) opis może zostać pobrany, a później uzupełniony o dodatkowe informacje (np. data zakupu książki, cena, rodzaj i gatunek) i "szatę graficzną" (cyfrowa wersja okładki książki)
Jeśli jednak w bazie brakuje książki, która byłaby identyczna z naszym bibliotecznym egzemplarzem, sami musimy stworzyć jej elektroniczną kartę katalogową. I tak cały proces się wydłuża...
Końcowym etapem jest nadanie książce unikatowego kodu kreskowego. W przyszłości kody będą skanowane m.in. podczas wypożyczeń i zwrotów książek, dostarczając garści informacji np. w zakresie ich "popularności" wśród czytelników
Docelowo katalog cyfrowy będzie działać równocześnie z katalogiem papierowym - wszak tradycja to rzecz święta! Przede wszystkim jednak, w razie jakiejkolwiek awarii, biblioteka będzie zabezpieczona, zwarta i gotowa do działania!
Nasz księgozbiór jest niezwykle bogaty. Siłą rzeczy zatem, tworzenie jego elektronicznej "wersji" trochę potrwa. Do przejrzenia są tysiące tytułów, ale... wcale nie narzekamy! Cyfryzacja daje możliwość nabycia nowych umiejętności i kompetencji. To też dobra okazja do gruntownej analizy bibliotecznych zbiorów. O szczegółach naszej małej rewolucji #BibliotekaRolnika będzie jeszcze informować.
W czwartek 5 czerwca uczniowie klasy 2 Kb zawitali do Nowego Zoo w Poznaniu. Powstało ono w 1974 roku a pierwszymi jego mieszkańcami były jelenie europejskie, daniele, wielbłądy oraz lamy. Przez pięćdziesiąt lat ogród systematycznie się powiększał – powstawały nowe wybiegi i pawilony dla zwierząt. Obecnie jest to drugi pod względem wielkości ogród zoologiczny w Polsce - położony na leśnym pagórkowatym terenie z sześcioma rozległymi stawami. Mieszkańcami ogrodu są między innymi: tygrysy, niedźwiedzie, słonie, lamy, żyrafy, tapiry, lemury, żubry. Ponadto spotkać tu można wielu przedstawicieli świata ptaków drapieżnych i sów. Spacer po Zoo daje nam szansę na obserwacje wielu rzadkich gatunków zwierząt. Każde z nich ma swoją historię – czasami bardzo bolesną. Zachęcamy do wizyty w ZOO - pamiętając, że jesteśmy tam gośćmi, którzy powinni szanować obyczaje jego mieszkańców.
Arleta Danielewicz, Renata Bednarczyk
Rozpoczął się czas składania wniosków do szkół ponadpodstawowych. Wiemy, że system elektronicznej rekrutacji może budzić wątpliwości i pytania, dlatego zapraszamy serdecznie na dzień wsparcia rekrutacyjnego, który odbędzie się
W ZESPOLE SZKÓŁ NR 2 IM. S. STASZICA W SZAMOTUŁACH
UL. SZCZUCZYŃSKA 3 (budynek internatu)
CZWARTEK, 5 CZERWCA 2025 R.
GODZ. 15.00 – 17.30
Podczas spotkania:
- pomożemy wypełnić wniosek,
- wyjaśnimy, jak poprawnie go złożyć,
- odpowiemy na pytania dotyczące rekrutacji oraz oferty edukacyjnej naszej szkoły.
Zachęcamy do skorzystania z naszej pomocy – jesteśmy tu, aby wspierać Państwa i uczniów!
Świetne wieści napłynęły do nas Wronek! Mateusz Matuszak - uczeń klasy II GB i tancerz Zespołu Tańca Polskiego Wronki wraz z partnerką Olgą Piaskowską-Niszczak zajęli IV miejsce podczas XXIV Mistrzostw Polski w Tańcach Polskich (kategoria IV 16-18 lat).
Wydarzenie odbyło się pod honorowym patronatem Pierwszej Damy RP oraz merytorycznym patronatem Polskiej Sekcji CIOFF (Międzynarodowa Rada Stowarzyszeń Folklorystycznych, Festiwali i Sztuki Ludowej) w Wieliszewie pod Warszawą.
Kierownik Zespołu Tańca Polskiego Wronki - Jan Galasiński skierował do Arkadiusza Majera - dyrektora Zespołu Szkół nr 2 w Szamotułach list gratulacyjny, w którym podkreśla:
"Cieszę się, iż w społeczności Pana szkoły jest uczeń, który pielęgnując polskie tradycje taneczne przynosi jednocześnie dumę całej lokalnej społeczności"
"Mateusz jest jednym z czołowych tancerzy zespołu, wyróżniającym się nie tylko dużym talentem, ale także ogromnym zaangażowaniem, zapałem do pracy, chęcią rozwoju oraz ogromną charyzmą sceniczną" - przekonuje Jan Galasiński.
Zespół Szkół nr 2 w Szamotułach pęka z dumy! Mateuszowi serdecznie gratulujemy i życzymy kolejnych, wspaniałych sukcesów!
Zdjęcia: Karolina Gmurczyk Fotografia / materiał Zespołu Tańca Polskiego Wronki
W linku poniżej znajduje się plan zajęć dla słuchaczek Szkoły Policealnej na kierunku Opiekunka Środowiskowa. Harmonogram dotyczy zjazdu czerwcowego. Słuchaczki proszone są o zapoznanie się ze szczegółami.
Powered by aSc EduPage
